نوه زامنهوف درگذشت.

نوه زامنهوف درگذشت.

لویی-کریستف زالسکی-زامنهوف (زاده 23 ژانویه 1925 در ورشو، وفات 9 اکتبر 2019 در پاریس) دکترای مهندسی سازه‌های زمینی و  دریایی، به ویژه سازه‌های فولاد و بتن تحت فشار بود. وی نوه لودویک لازارو زامنهوف، و فرزند آدام زامنهوف و واندا زامنهوف، بود که به افتخار پدربزرگش، خالق اسپرانتو، نام وی را لوئی گذاشتند. او عضو افتخاری در انجمن جهانی اسپرانتو بود.

وی در سالهای 1946 تا 1949 در پلی تکنیک ورشو تحصیل کرد و به عنوان مهندس ساختمان فارغ التحصیل شد و دکترای خود را دنبال کرد. در سال 1959 به پاریس نقل مکان کرد و کار حرفه‌ای خود را در فرانسه و کشورهای دیگر ادامه داد و ساختمان‌هایی در زمین و دریاها ساخت. زمینه کار دیگر وی تدریس در کالج معماری پاریس و پلی تکنیک میلان بود. همچنین مقالات و کتابهای زیادی در زمینه تخصصی خود منتشر کرده است. وی پس از بازنشستگی در سال 1993 ، به امر مشاوره تخصصی، در كنفرانس‌های علمی و كنگره‌ها ، از جمله كنگره‌های اسپرانتو پرداخت. لوئی کریستوف زالسکی-زامنهوف در سال 1949 با کریستینا تیزسکا ازدواج کرد که حاصل زندگی مشترک آنها دو دختر به نامهای هانا (1953) و مارگارت (1958) بود.

او در پاریس زندگی می کرد و به زبان‌های فرانسه ، انگلیسی،  لهستانی و اسپرانتو صحبت می کرد. وی تابعیت فرانسه و لهستان را داشته و شهروند افتخاری بیالیستوک بود.

در سال 1934 لوئی برای شرکت در کنگره جهانی اسپرانتو در استکهلم ابراز تمایل کرد. والدین وی اظهار كردند كه شركت در كنگره اسپرانتو بدون دانستن این زبان، هیچ دستاوردی نخواهد داشت. این پسر با کمک خاله‌های خود ، زوفیا زامنهوف و لیدیا زامنهوف ، با اشتیاق زبان بین‌المللی را فرا گرفت و به آن تسلط یافت. بنابراین نقش جدید او به عنوان “شاهزاده کوچک” در کنگره‌های پیاپی اسپرانتو آغاز شد. وی مورد توجه کنگره‌ها قرار گرفت: در استکهلم – 1934 ، در رم – 1935 ، در وین – 1936 و در ورشو – 1937، جایی که وی به نمایندگی از خانواده زامنهوف، به شرکت‌کنندگان کنگره خیرمقدم گفت. در سپتامبر سال 1939 هواپیماهای آلمانی ورشو را بمباران کردند. خانه ی شماره  41 در خیابان کرولوسکا، که خانواده زامنهوف در آن زندگی می کردند، کاملاً ویران شد. در آن زمان لوئی فقط یک پسر 14 ساله بود.

در آخرین مرحله از شغل طولانی مهندسی خود ، دکتر زالسکی-زامنهوف ثابت کرد که در ساخت سکوهای استخراج نفت از زیر دریاها پیشگام است. سالهای متمادی در زمینه تئوری سازه‌ها در دانشکده عالی معماری در پاریس سخنرانی می کرد. او همچنین استاد دانشگاه در دانشگاه پلی تکنیک میلان در زمینه ساخت بتن تحت کشش بود و همچنین در چندین کشور از جمله پلی تکنیک لهستانی در گدانسک و بیالیستوک در همین زمینه سخنرانی می کرد. لوئیس کریستف زالسکی-زامنهوف در سال 1993 بازنشسته شد، اما همچنان دانش و تجربه خود را به عنوان مشاور در دسترس همگان قرار داد.

در سال 1987، ورشو به عنوان “گهواره اسپرانتو”، مکان مناسبی برای جشن صدمین سالگرد زبان بین‌المللی بود. هفتادمین کنگره جهانی اسپرانتو در پایتخت لهستان به بزرگترین گردهمایی تاریخ جنبش تبدیل شد. این کنگره 6 هزار شرکت‌کننده را به خود جلب کرد ، بدون احتساب یکهزار مهمانی که بدون ثبت نام رسمی، از اتحاد جماهیر شوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی به کنگره آمده بودند. مدیر سازمان جهانی اسپرانتو، سیمو میلویویچ، موفق شد هفت عضو خانواده زامنهوف از جمله لوئی کریستف زالسکی-زامنهوف و همسرش، را در کشورهای مختلف جهان پیدا کند که به عنوان میهمان افتخاری به کنگره مذکور دعوت شدند. او به عنوان نوه خالق اسپرانتو ، یکی از اهالی ورشو و سازنده مشهور جهانی “جزایر مصنوعی” در دریاها و اقیانوس‌ها ، جذابیت خاصی را نه تنها برای روزنامه‌نگاران ، بلکه برای شرکت‌کنندگان در کنگره ایجاد نموده بود.

لوئی-کریستف  زالسکی-زامنهوف ، پس از یک وقفه بیست ساله دوباره در جنبش ظاهر شد و به طور قاطع در آن حضور یافت. وی از طریق مصاحبه های رسانه ای خود درگیر محبوبیت زبان بین المللی و ایده آن شد. او همچنین با اسپرانتودانان متعددی دیدار کرد. فیلمی از زندگی وی در تلویزیون لهستان پخش شد که در آن وی در ایام کودکی با پدربزرگش لوئی زامنهوف همراه است.

بیالیستوک به یکی از مقاصد بازدیدهای مکرر لویی کریستف تبدیل شد. در سال 2000 وی یک دیپلم نمادین را پذیرفت ، زیرا پدربزرگش لوئیس زامنهوف مقام اول را در همه‌پرسی برای “شهروند بیالیستوک قرن بیستم” کسب کرد. در سال 2007 او به همراه 14 تن از افراد ممتاز دیگر، از جمله جوزف پیسودسکی و لخ والسا ، به عنوان “شهروند افتخاری بیالیستوک” معرفی شد. وی چندین بار از بیالیستوک به عنوان عضو بنیاد زامنهوف، مسئول ساخت مرکز زامنهوف، بازدید کرده است.

اطلاعات بیشتر در مورد وی را می توانید در ویکی پدیا مشاهده نمایید.

منبع: اطلاعیه‌های مطبوعاتی سازمان جهانی اسپرانتو (شماره 830) – 10 اکتبر 2019