نوه زامنهوف درگذشت.

نوه زامنهوف درگذشت.

لویی-کریستف زالسکی-زامنهوف (زاده ۲۳ ژانویه ۱۹۲۵ در ورشو، وفات ۹ اکتبر ۲۰۱۹ در پاریس) دکترای مهندسی سازه‌های زمینی و  دریایی، به ویژه سازه‌های فولاد و بتن تحت فشار بود. وی نوه لودویک لازارو زامنهوف، و فرزند آدام زامنهوف و واندا زامنهوف، بود که به افتخار پدربزرگش، خالق اسپرانتو، نام وی را لوئی گذاشتند. او عضو افتخاری در انجمن جهانی اسپرانتو بود.

وی در سالهای ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۹ در پلی تکنیک ورشو تحصیل کرد و به عنوان مهندس ساختمان فارغ التحصیل شد و دکترای خود را دنبال کرد. در سال ۱۹۵۹ به پاریس نقل مکان کرد و کار حرفه‌ای خود را در فرانسه و کشورهای دیگر ادامه داد و ساختمان‌هایی در زمین و دریاها ساخت. زمینه کار دیگر وی تدریس در کالج معماری پاریس و پلی تکنیک میلان بود. همچنین مقالات و کتابهای زیادی در زمینه تخصصی خود منتشر کرده است. وی پس از بازنشستگی در سال ۱۹۹۳ ، به امر مشاوره تخصصی، در كنفرانس‌های علمی و كنگره‌ها ، از جمله كنگره‌های اسپرانتو پرداخت. لوئی کریستوف زالسکی-زامنهوف در سال ۱۹۴۹ با کریستینا تیزسکا ازدواج کرد که حاصل زندگی مشترک آنها دو دختر به نامهای هانا (۱۹۵۳) و مارگارت (۱۹۵۸) بود.

او در پاریس زندگی می کرد و به زبان‌های فرانسه ، انگلیسی،  لهستانی و اسپرانتو صحبت می کرد. وی تابعیت فرانسه و لهستان را داشته و شهروند افتخاری بیالیستوک بود.

در سال ۱۹۳۴ لوئی برای شرکت در کنگره جهانی اسپرانتو در استکهلم ابراز تمایل کرد. والدین وی اظهار كردند كه شركت در كنگره اسپرانتو بدون دانستن این زبان، هیچ دستاوردی نخواهد داشت. این پسر با کمک خاله‌های خود ، زوفیا زامنهوف و لیدیا زامنهوف ، با اشتیاق زبان بین‌المللی را فرا گرفت و به آن تسلط یافت. بنابراین نقش جدید او به عنوان “شاهزاده کوچک” در کنگره‌های پیاپی اسپرانتو آغاز شد. وی مورد توجه کنگره‌ها قرار گرفت: در استکهلم – ۱۹۳۴ ، در رم – ۱۹۳۵ ، در وین – ۱۹۳۶ و در ورشو – ۱۹۳۷، جایی که وی به نمایندگی از خانواده زامنهوف، به شرکت‌کنندگان کنگره خیرمقدم گفت. در سپتامبر سال ۱۹۳۹ هواپیماهای آلمانی ورشو را بمباران کردند. خانه ی شماره  41 در خیابان کرولوسکا، که خانواده زامنهوف در آن زندگی می کردند، کاملاً ویران شد. در آن زمان لوئی فقط یک پسر ۱۴ ساله بود.

در آخرین مرحله از شغل طولانی مهندسی خود ، دکتر زالسکی-زامنهوف ثابت کرد که در ساخت سکوهای استخراج نفت از زیر دریاها پیشگام است. سالهای متمادی در زمینه تئوری سازه‌ها در دانشکده عالی معماری در پاریس سخنرانی می کرد. او همچنین استاد دانشگاه در دانشگاه پلی تکنیک میلان در زمینه ساخت بتن تحت کشش بود و همچنین در چندین کشور از جمله پلی تکنیک لهستانی در گدانسک و بیالیستوک در همین زمینه سخنرانی می کرد. لوئیس کریستف زالسکی-زامنهوف در سال ۱۹۹۳ بازنشسته شد، اما همچنان دانش و تجربه خود را به عنوان مشاور در دسترس همگان قرار داد.

در سال ۱۹۸۷، ورشو به عنوان “گهواره اسپرانتو”، مکان مناسبی برای جشن صدمین سالگرد زبان بین‌المللی بود. هفتادمین کنگره جهانی اسپرانتو در پایتخت لهستان به بزرگترین گردهمایی تاریخ جنبش تبدیل شد. این کنگره ۶ هزار شرکت‌کننده را به خود جلب کرد ، بدون احتساب یکهزار مهمانی که بدون ثبت نام رسمی، از اتحاد جماهیر شوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی به کنگره آمده بودند. مدیر سازمان جهانی اسپرانتو، سیمو میلویویچ، موفق شد هفت عضو خانواده زامنهوف از جمله لوئی کریستف زالسکی-زامنهوف و همسرش، را در کشورهای مختلف جهان پیدا کند که به عنوان میهمان افتخاری به کنگره مذکور دعوت شدند. او به عنوان نوه خالق اسپرانتو ، یکی از اهالی ورشو و سازنده مشهور جهانی “جزایر مصنوعی” در دریاها و اقیانوس‌ها ، جذابیت خاصی را نه تنها برای روزنامه‌نگاران ، بلکه برای شرکت‌کنندگان در کنگره ایجاد نموده بود.

لوئی-کریستف  زالسکی-زامنهوف ، پس از یک وقفه بیست ساله دوباره در جنبش ظاهر شد و به طور قاطع در آن حضور یافت. وی از طریق مصاحبه های رسانه ای خود درگیر محبوبیت زبان بین المللی و ایده آن شد. او همچنین با اسپرانتودانان متعددی دیدار کرد. فیلمی از زندگی وی در تلویزیون لهستان پخش شد که در آن وی در ایام کودکی با پدربزرگش لوئی زامنهوف همراه است.

بیالیستوک به یکی از مقاصد بازدیدهای مکرر لویی کریستف تبدیل شد. در سال ۲۰۰۰ وی یک دیپلم نمادین را پذیرفت ، زیرا پدربزرگش لوئیس زامنهوف مقام اول را در همه‌پرسی برای “شهروند بیالیستوک قرن بیستم” کسب کرد. در سال ۲۰۰۷ او به همراه ۱۴ تن از افراد ممتاز دیگر، از جمله جوزف پیسودسکی و لخ والسا ، به عنوان “شهروند افتخاری بیالیستوک” معرفی شد. وی چندین بار از بیالیستوک به عنوان عضو بنیاد زامنهوف، مسئول ساخت مرکز زامنهوف، بازدید کرده است.

اطلاعات بیشتر در مورد وی را می توانید در ویکی پدیا مشاهده نمایید.

منبع: اطلاعیه‌های مطبوعاتی سازمان جهانی اسپرانتو (شماره ۸۳۰) – ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹